Onder de Linde

Een beetje armetierig staan ze er bij nu het herfst is, de lindebomen aan die drukke Brouwersdijk. Als je er gehaast onderdoor rijdt, vallen ze niet eens erg op, al zijn ze behoorlijk hoog. Je zou zo niet zeggen dat hun voorgangers ooit stonden in de groene beekdalen waar de Germanen rondliepen.

Zij hielden van hun Linden en geloofden er heilig in. Hun liefdesgodin Freya woonde er in, net als dwergen, elfen en draken. Hun mythische held Siegfried werd bijna onsterfelijk door zich in drakenbloed te baden. Helaas voor hem, kon een vijandelijke speer hem in zijn schouder raken, omdat er tijdens het baden een lindeblad aan zijn schouder kleefde. Aardse liefde maakt zwak, wist men al in de Oudheid.

Toen de Katholieke missionarissen kwamen, hadden zij het niet zo op met 'heilige bomen', waar zij soms letterlijk met de botte bijl op insloegen, zoals Bonifatius deed bij een heilige Eik. Ondanks al de kerkelijke pogingen om heidense gebruiken te bestrijden, bleven bomen hun magische aantrekkingskracht op de Europese volkeren houden.

De 'geest' van de Linde werd nu gezien als een goede 'jonkvrouw'. Geliefden spraken af bij de boom en huwelijken werden eronder voltrokken. Op het platte land plaatste men vaak twee Linden voor het slaapkamerraam. De goede geest schrok eveneens boze heksen en geesten af, zo dacht men.

Speciale etagelinden moesten de onderdanen herinneren aan de maatschappelijke ladder. De bovenste etage stond voor God, de middelste voor de elite en de onderste voor het volk. Dat volk vierde op die onderste trede feest. Soms werd er lindebloesemthee gedronken, gezoet met lindehoning. 's Zomers moet deze zoete drank, samen met de benevelende geur van bloesem, mensen hebben herinnerd aan de liefde.

De Linde stond centraal in het openbare leven van mensen. Er werd recht gesproken onder de boom en vee verwisselde van eigenaar in de schaduw van leilinden. Deze groene zonnenschermen boden ook verkoeling aan de ouderen die tijdens hete zomers niets van de levendigheid wilden missen.

De boom dient nog steeds als leverancier van honing, thee voor een betere weerstand en blad voor Griekse rijstsalades. Als monument voor leden van het koninklijk huis en symbool van de liefde blijft de Linde een 'magische' sprookjesboom. Het is geen wonder dat ze schittert in een eindeloze rij van liedjes en gedichten...

(...)Ik denk vaak terug hoe we zaten onder de lindeboom. Hoe we de wereld vergaten in 'n gelukkige droom (...)

Uit: Onder de lindeboom

Gepubliceerd op de internetkrant van Oud Krispijn Dordrecht: http://cms.dordrecht.nl/dordt?waxtrapp=jpuzmXsHaKnPvBORJazD